Zingen met “Leib und Seele”

Mij leven is sinds dit jaar weer wat rustiger en ik probeer mijn bedrijf een treedje hoger te tillen. Net alsdat ik “voluit” wil leven en zingen, wil ik de expressive en spirituele kant van mij ook in mijn manier van ondernemen vormgeven.

Al mijn zangactiviteiten staan onder het Motto “mit Leib und Seele”. De workshops net zo als de optredens. Waarom?

Ik had 6 jaar geleden een psychose, maar het was ook het Kundalini-ontwaken en een Bijna-Dood-Ervaring. Gelukkig doet het er nu niet meer toe, hoe het heet, maar nu telt alleen nog maar, wat het mij heeft gebracht. En dat is veel, want mijn intuïtie, mijn innerlijk weten heeft weer de leiding overgenomen. Ik ben nu spiritueel 😉 en mijn innerlijk weten leid mij met een enorme wijsheid door het leven. Mijn denken is veel complexer geworden, want het onbewuste is voor mij zichtbaar geworden. Mijn onbewuste, weggestopte gevoelens gaan niet meer keer op keer mijn pad doorkruisen en mijn dromen in de weg staan.

Alle gevoelens en emoties mogen er nu zijn. Ik schaam me er niet meer voor, maar ik ben er zelfs trots op. Mijn toen nogal heftige emoties, mijn weggestopte ziel heeft mij gedwongen om naar haar te luisteren. Ik dacht, dat ik mijn emoties altijd al voelde, maar ik wou bepalen of ik er iets mee doe of niet. Ik wist de belangrijke gevoelens niet van de onbelangrijke te onderscheiden. Die gevoelens, waar ik me voor schaamde, noemde ik onbelangrijk. Niets was minder waar. Alle gevoelens zijn belangrijk en zeker die, waar je je voor schaamt.

Ik moest leren, om mijn grenzen aan te geven en tegelijk moest ik leren om mijn ruimte te nemen.

Paniekaanvallen, boze buien en dramatische liefdesverklaringen moesten fysiek de ruimte krijgen, dat was de enige manier om een leefruimte voor mijn ziel op deze aarde te creëren. Het was de enig mogelijke manier om mijn ziel een veilig thuis te geven en haar te bewijzen, dat mijn lijf en mijn geest sterk genoeg zijn om haar te beschermen hier op aarde.

Ergens schaamde ik me dood voor mijn nieuwe “expressivitiet”. Maar hierdoor kwam mijn ziel tot rust en voelde zich steeds meer veilig en beschermd.

Mijn ziel kreeg weer de ruimte in mijn fysieke lijf en mijn leven. Eindelijk, want als kind al kreeg ik geleerd, dat gevoelens alleen maar stoorden en geloof in Goddelijks was dom.

Mijn stem veranderde. Mijn onderlijf begon mee te resoneren, mijn fysiek lijf gaf mijn ziel een klankkast. Mijn ziel was er wel altijd geweest, maar het lukte mij niet om haar meer ruimte te geven. Er waren veel onbewuste overtuigingen, die ik niet kende en waar ik dus ook niet zelf aan kon werken. Ik wist wel, dat ik iets miste. Ik was altijd op zoek. Maar naar wat?

Nu weet ik, dat ik op zoek was naar het diepe voelen, naar het diepe weten, dat alles goed is, dat ik en mijn kinderen veilig zijn, wat er ook gebeurd. Het weten, dat de bron van de goddelijke energie, de bron van het leven, de bron van de liefde altijd in mij zal zijn. Ik zelf heb de grootste schat in mij, die bestaat. Mijn ziel is liefde en licht, zo voel ik het. Ieders ziel is liefde en licht, maar niet iedereen geeft zijn ziel de ruimte. Daardoor is de ziel vaak geen stralende zon, maar nog maar een klein glimmend vonkje. Maar zonder dit vonkje zou je niet kunnen leven.

Een vonkje kan het begin zijn van een warm vuur.

Ik ben mijn ziel en ik heb een lijf en een geest. Ik ben op aarde gekomen om een lijf te krijgen, zodat ik fysiek dingen kan doen op deze aarde. Een geliefd mens aaien met mijn handen, in de warme zon liggen en de wind door bomen zien waaien, zingen met mijn stem, proeven met mijn mond, rennen met mijn twee benen.

Dat alles kan een ziel niet. Hiervoor heb je een goedwerkend fysiek lijf nodig. Maar als je je ziel niet de ruimte geeft om je lijf te gebruiken, dan leef je als een robot en zul je deze fantastische fysieke ervaringen nooit meemaken.

Vele mensen weten, dat bepaalde handelingen fantastisch zouden moeten zijn, maar de diepe voldoening die je verwacht, de liefde, komt maar niet. Het is namelijk niet de handeling die fantastisch is, maar dat wat je voelt bij deze handeling. Je ziel is datgene in jou, wat liefde voelt. Als je je ziel hebt opgesloten in een klein kamertje, dan kun je niet de emotionele sensaties van je hele lijf ervaren. Dan voel je alleen maar met je hart, terwijl je hele lijf liefde kan ontvangen en voelen.

Maar hoe krijg je de ziel dan in je hele lichaam?

Er zijn ongetwijfeld een heleboel manieren, maar één manier is zeker het zingen. Als je zingt, dan word je ziel hoorbaar. De ademstroom word in trilling gebracht en deze trilling is drager van je ziel en van je diepe gevoelens, van je liefde. Jou ziel verbind zich met je fysiek lichaam door te resoneren in je klankruimtes. Hoe meer klankruimtes zich openen, hoe meer ruimte je ziel in je lijf krijgt. Je lijf is je leven. Zo binnen, zo buiten. Voor het moment van zingen ben je je ziel.

Het streven is om deze klank-/zielsruimtes niet alleen met zingen open te houden, maar ook tijdens andere momenten in je leven. Liefst misschien altijd.

En hoe meer ruimte jou ziel in je lijf krijgt, hoe meer je lijf van fysieke sensaties kan genieten en daardoor kun je beter herstellen van fysieke inspanningen.

De belangrijkste klankruimte is ons onderlijf. Dit is tegelijk ook de zetel van onze ziel. Dat is wat ik voel. Hier zitten onze twee basischakra’s.

In individuele zangsessies maak ik mee, dat de meerderheid van de volwassenen deze ruimte niet gemakkelijk kan ontspannen en laten klinken. Dan zing je dus zonder “Leib und Seele”. Want je ziel zit vooral in je onderlijf en die is op slot. Jou zingen kan alsnog hartstikke mooi en zuiver zijn, maar toch geeft het niet de voldoening, van die je innerlijk weet, dat je die zou kunnen behalen. Zingen wil je met je ziel. Ook al weet je dat misschien helemaal niet bewust. Als je met je ziel zingt, dan voel je ineens: Dit ís het! Dit is het gevoel, waarnaar ik op zoek was. Nu zijn lijf en ziel met elkaar verbonden.

Ik ben deze weg gegaan. Mijn ziel heeft mijn lijf weer belichaamd. Ik weet, dat de weg naar je ziel en je eigenliefde soms heel verwarrend is en totaal anders uitziet, dan menig tijdschrift, roman of bioscoopfilm zou doen denken.

Velen van ons zijn geboren in omstandigheden, waar geen ruimte was voor je ziel, je innerlijk kind, je emoties, je eigenliefde. Maar nu is het wél de tijd, waar je een leven kunt leiden met ruimte voor je ziel. We leven in zo luxe materiële omstandigheden, dat je niet meer je hele leven erop moet uitrichten om te overleven, om te eten, een dak boven je hoofd te hebben en je veilig te voelen.

Zelf zónder werk hebben wij altijd nog genoeg te eten, een warme woning en vrede in ons land.

NU is de tijd, om je ziel te leren kennen, om je ziel de ruimte te geven, zodat haar innerlijke wijsheid je uiteindelijk daar brengt, waarvoor je op aarde bent gekomen, je zielsbestemming.

Als je coaching erbij nodig hebt, ben ik er voor jou, ook zonder zang. Mail zangwerkplaats@outlook.de