Een aantal weken geleden kwam een jongen voor een pianoproefles. Hij is al tien. Hij zag mijn lesaanbod waarschijnlijk in het Sjors-sportief-boekje, wat op basisscholen wordt uitgedeelt. Hij heeft een aandoening: wanneer hij in de stress schiet verkrampen zijn vingers en kan hij niet meer schrijven (bijvoorbeeld). Maar wanneer hij achter de piano zit doen de vingers het prima. Hij zuigt de klanken op. Wanneer we na 20 minuten al het eerste liedje met één hand spelen kijkt hij met een ongelofelijk brede glimlach naar zijn moeder. Hij is intens gelukkig door de klanken. Zijn vingers doen het prima.
De les daarop weer zo een intense glimlach, wanneer we een simpel maar droevig lied samen spelen. Dan voel ik weer heel duidelijk, waar muziek toe in staat is. Het is zo fijn, om mee te genieten met de beleving van deze jongen.
Stelling: Het kunnen bespelen van een muziekinstrument is een waardevollere rijkdom voor je levensgeluk, dan een dikke spaarrekening.
Voor mij is muziek een manier om mijn liefde voor het leven uit te drukken, om troost en verbinding te vinden, maar ook om mijn levenslust te vieren. Muziek maken en zingen is voor mij vrijheid, want het kan overal, hard en zacht of zelfs in stilte. Samen of alleen. Niets en niemand kan mij weerhouden van mijn muziek, mijn bron van liefde, vrede, schoonheid en stilte.
Muziek mag simpel zijn en hoeft niet aan voorwaarden te voldoen. Muziek mag imperfect zijn, gezongen met een hese stem, gespeeld met wat foutjes. Zolang het mij maar gelukkig maakt, en misschien zelfs ook anderen.
En zo kijk ik ook tegen het ukelelespel aan. Een ukelele is een houten, van hand gemaakt muziekinstrument. Voordat ze bij mij terechtkwam werd er al heel veel liefde ingestopt van mensen, die ook van muziek houden en die in het ingewikkelde vak van instrumentenbouw specialisten zijn. Op het moment, dat er maar een kleine klank uit mijn ukelele komt, lijk ik al in contact te zijn met een ander liefdevol wezen. Het hout trilt samen met mij, wij resoneren in elkaar, mijn instrument en ik. Ja, wij zijn intiem samen. We vertrouwen elkaar dingen aan, die verder niemand mag weten. We zijn samen woest of droevig, maar meestal vooral blij, omdat we het samen goed hebben. Mijn instrument is oneindig geduldig met me, neemt me niets kwalijk en staat altijd klaar, zo lang en zo vaak ik maar wil. Muziek is een oneindige bron van liefde.
Ik hoef mijn ukelele, mijn piano, mijn accordeon niet uit te laten, niet te voeden, niet bang zijn, dat ze ooit overlijdt. Mijn instrument blijft. Een liefdevolle vriend voor altijd.
Dit gun ik iedereen, maar vooral ieder kind!
You must be logged in to post a comment.