Maar hoe dan?

Het is zo, dat wij in een tijd leven, waar sensitiviteit vaak als een zwakte wordt ervaren. Door ons zelf, maar ook door onze werkomgeving of op school. Op school was het vroeger normaal, dat je beoordeelt werd op de harde feiten, dat je via cijfers in een rangorde wordt geplaatst. En dat terwijl iedere jongere er stiekem van droomde om ergens in de beste te zijn. Kwetsbaarheid tonen was iets, wat je leven op school niet gemakkelijker maakte. 

In de performende kunsten daarentegen is kwetsbaarheid tonen juist weer een pre. De beste zangers durven juist hun kwetsbaarheid te tonen en daarbij ook nog eens krachtig hun stem te verheffen. In deze “idolen” zien wij dus dat het wel kan: kwetsbaar zijn en krachtig. 

Een keel opzetten betekent dan ook luid en ongegeneerd durven zingen, maar ook ruimte durven in te nemen en jezelf durven te laten zien. Je zangkunsten ontwikkelen is dus 1) een proces van ontwikkelen van je muzikaliteit en 2) van de moed om jezelf te laten horen. 

Maar trouw zijn aan jezelf brengt niet alleen vrede en begrip voor jezelf, maar ook voor elkaar. Want wanneer je jezelf begrijpt en waardeert, dan kun je ook makkelijker begrip en waardering voor andersdenkenden opbrengen.